‘A SPACE ODYSSEY’: de review

Aanvang half negen, stond er op onze kaartjes voor het concert van Marc De Clive-Lowe in De Doelen. En zo stond de man met de dubbele achternaam stipt om half negen klaar om de knoppen en toetsen te bedienen, bijgestaan door het 18-koppige Rotterdam Jazz Orchestra. Aanvangstijd blijkt in de Doelen ook écht de aanvangstijd te zijn. Het was niet het enige verschil tussen dit optreden en een "normaal" concert. Alle aanwezigen zaten braaf op een stoel en klapten keurig na iedere saxofoon, trombone- of trompetsolo. Voorzichtig zagen we wat hoofden meeswingen met de muziek.
Voor de MICROmannen was het moeilijk stilzitten. Wat een groove weet De Clive-Lowe aan zijn apparaten te ontlokken! Gewapend met een MPC, een ChaosPad, een Korg bass-synthesizer, Rhodes en nog wat synths legde Marc grooves neer die zijn weerga niet kenden. De drummer van het Orchestra had eigenlijk best thuis kunnen blijven. Omdat alles live geprogrammeerd en bewerkt werd, kreeg je het gevoel dat Marc het meeste vrijheid van het gehele orkest genoot. Voor hem geen bladmuziek, maar wat aantekeningen en aanwijzingen van de dirigent.
Het Rotterdam Jazz Orchestra was ook prima in vorm, met glansrollen voor een jonge trombonist die zowaar wat zwoele disco-moves wist te maken tijdens zijn solo, een zéér stoicijnse bariton-saxofonist die de lage registers van zijn instrument maximaal benutte en vooral een uitmuntende Rob van der Wouw. De jonge jazzheld durfde meer risico te nemen dan de andere muzikanten, waardoor hij de MICROmannen op het puntje van hun stoelen kreeg. Van der Wouw's nieuwe album wordt volledig geproduceerd door Marc De Clive-Lowe, hoorden wij van onze achterbuurman. Dat zou wel eens aardig uit kunnen pakken, al moet gezegd dat de compositie van Van der Wouw die deze avond gespeeld werd zeker niet tot de hoogtepunten van de avond behoorde.
Wat vond Marc De Clive-Lowe zelf van deze avond? "yeah, it was fun!", zegt hij op Facebook, "and yes, it was recorded." Daar hoopten we al op!